วันนี้กลับมาแล้วได้ดู มันเป็นหนังวัยรุ่นผู้ชายเป็นเพื่อนกัน 3คน คนนึงมีแฟนสาวสวย คนนึงเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทแต่ผู้หญิงอ้วนและก็แต่งตัวแปลกๆ อีกคนเป็นเด็กเรียนๆหน่อยพูดจาแก่เกินตัวไปชอบครู เป็นหนังเด็กไฮสคูล ฮ้า..ดูทีไรนึกถึงชีวิตวัยเด็ก(ก็ไม่ได้แก่ขนาดน้านซะหน่อย) แต่นึกถึงวัยเด็กที่อยากมี ตอนอยู่
ตอนเด็กๆจำได้ว่าเพื่อนที่พอสนิทด้วย มันบอกว่าจะเล่นดนตรีให้เป็นทั้งดีดสีตีเป่า เวลาใครถามว่าเล่นเครื่องดีดเป็นไหม เป็น! ตีหละ? เป็น! เป่าหละจ๊ะ? เป็น! อะไรมันจะขนาดน้านน้อง ก็ไม่ค่อยสนิทกับมันแต่สนิทเพราะมันอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน แล้วตอนเขามีให้เข้ากิจกรรมซ่อมเสริมรึอะไรซักอย่าง เราก็อยากจาไปเรียนอะไรช่างๆ ทำอะไรคูลๆ ออกมา ไอเพื่อนมันก็จาเรียนทำกับข้าว หา?! ปากล่างตกถึงพื้นแล้วก็ไปเรียนกับมัน(ทำไมไม่รู้) เด็กผู้ชายที่คลูๆก็ไม่ค่อยมี เรียนก็ถึงขนาด "ไม่ชอบหลักสูตร" จนลาออกมาเรียนพิเศษ อ่านหนังสือเองเพื่อเอ็นท์ เอากะเค้าซิ เพื่อนเลยไม่ค่อยมี เฮ่อ...อยากมีเพื่อนสนิทแบบนั้นบ้างน้า...อยู่มหาลัยก็ไม่ค่อยจะฟิตอิน (อีก) จำได้ว่าพอพักกลางวันพวกเพื่อนที่ "อยู่หอใน" มันก็นอนฟุบกับโต๊ะหลังตึก ก็ถามว่า ไม่กินข้าวกันเหรอ มันบอก ไม่กินหละไม่หิว เอ้า? คนปกติเค้าไม่กินข้าวกัน 3มื้อหรอกเหรอ ฮ้า..ไม่ค่อยเข้าใจ
ก็อยู่ไม่ค่อยมีความสุข ก็จำได้ว่าเพิ่งจะมีความสุข เป็นตัวของตัวเอง อยากทำไรทำ ก็เมื่อตอนเริ่มทำงานมาซักพักนี่เอง พอทำงานเองมีตังใช้ ออกไปอยู่อพาร์ตเมนในเมืองเอง แต่งตัวอย่างที่อยากแต่งซื้อของอย่างที่ชอบ ก็รู้สึกว่าตอนเด็กไม่มีความสุขเลยน้า... เหมือนประเทศ
It's the
No comments:
Post a Comment