Wheelchair Assistance

First to Board, Last to disembark

กลับไทยคราวนี้ จอง "Wheelchair Assistance" ไว้เพราะคิดว่าคงกระเผกไปไม่ไหวแน่ พอเช็ตอินกระเป๋าเสร็จ ก็ไปนั่งรอแล้วก็มีคนเอารถเข็นมารับ พอหย่อนก้นลงแล้วรถออกตัว แล่นผ่านเค้าเตอร์เช็คอิน เกือบหุบยิ้มไม่อยู่ หนุกจัง มีแต่คนต้องเดินกันไปมา อิ๊อิ๊ มีการหักหลบรถเข็นกระเป๋าที่เข็นซ้อนๆกันมาด้วย ต้องพยายามกลั้นยิ้มไว้ตลอดเวลา มองไปรอบๆก็อิ๊ มีแต่คนเดินกัน เราก็แล่นผ่านฉิว อิ๊ เหมือนเวลาเล่นเข็นเก้าอี้ล้อเลื่อนกันเลยะ พอไปที่ Immigration คนเข็นเค้าก็เอาพาสปอร์ต และGreen card ไปทำให้ที่เค้าเตอร์เสร็จ อิ๊ ไม่ต้องทำอะไรเลย เราก็ Thank you Thank you ทุกคนตลอดเวลา (พยามไม่ยิ้มร่า เดี๋ยวเขาจาคิดว่า ไอคนป่วยคนนี้ทำไมมันยิ้มร่านัก แถมตัวเล็กเด็กอยู่บนรถเข็น) รถมันแบบให้ฝรั่งตัวอ้วนๆนั่งได้สบาย แล้วเขาก็เข็นผ่านร้าน ผ่านคนผ่านอะไรไปทุกอย่าง หนุกจัง รู้สึกได้ถึงลมที่ผ่านผมไป ด้วยความเร็วประมาณ 2 กิโลเมตร/ชั่วโมง แล้วพอเขาเข็นต่อไป แบบว่าเกตมันไกลมาก มาไทยเกตก็ไกลทุกครั้ง แล้วสิงคโปร์ชางกิแอร์พอร์ทมีร้านขายของเยอะด้วยมั้ง เกตก็เลยจะไกลออกไป เขาก็เข็นไปตรงส่วนที่เป็นทางตรง ก็วื้อ~ วื้อ~ โห เราก็นึก โหมันเร็วขนาดได้ยินวื้อเลยเหรอ (2 ก.ม./ช.ม.) พอหันไปข้างๆ อ้าว..เสียงทางเดินเลื่อนนี่เอง เอ่อ... รู้สึกโง่ๆเล็กน้อย... -_-'

แล้วคนเข็นก็พาไปนั่งจ่อที่ประตูออกไปเครื่องบินเลย ในระหว่างรอขึ้นเครื่องก็ได้คุยกับคนเข็น เขาบอกเขาทำงาน 8ชั่วโมง เขาบอก 8 ก็ อีนาฟแล้ว เขาก็บอกมีคนใช้รถเข็นเยอะเหมือนกันนะ โดยเฉพาะช่วงที่มีเครื่องลงเยอะ ก็แน่ซิ.. ลืมถามไปว่าแล้วมีคนเด็กอย่างเราเยอะไหม แล้วก็พบอีกว่าเขาเชียร์ France อยู่ เขาว่า France มีโอกาศได้ "The cup"

พอประตูไปเครื่องเปิดออก ก่อนที่เขาจะประกาศให้ใครมาขึ้นอีกนะ ก็ถูกเข็นเข้าไปก่อนเป็นคนแรกเลย เขาก็เข็นไปส่งถึงเครื่องบินเลย แล้วก็ขโยกขเยกต่อไปที่นั่งเองอีกนิด แป็บนึงก็มีแอร์เดินมาบอกว่า เดี๋ยวตอนลงนะคะ ให้รอก่อน You will be the last to disembark...

นั่งอยู่คนแรก ก็คอยดูคนที่เดินเข้ามากัน คอยดูนะ ถ้าเป็นผู้หญิงคนไทยจะเดินเซๆ เข้ามาทุกคนเลย เพราะของเยอะเหลือเกิน ท่าจะช๊อปกันสุดเหวี่ยง แล้วพอคนเกือบเต็ม เครื่องใกล้ออก ก็จะมีคนหน้าตื่นๆ แฮ่กๆ เข้า อ้าไอนี่ไอสายชัว พอเครื่องลงจอดแล้วเราก็ต้องนั่งรออยู่ คนเค้าก็รีบออกกันไป มีคนแบบว่า เอ๊ไอคนนี้มันนั่งรออะไรอยู่ไม่ขยับเลย เดินผ่านไปแล้วยังหันกลับมามองหน้าอีกไหนดูซิหน้าตามันเป็นไง..

ที่ไทยก็มีรถมารอมีคนเข็นคนไทยมาเข็นให้เหมือนกัน ไกลมากเลย แต่เห็นความแตกต่างกับสิงคโปร์เลย รถเข็นเล็กกว่าเยอะเลย ถ้าฝรั่งอ้วนนั่งก้นล้นแน่ คนเข็นก็ดีคุยด้วยตลอดทางเลย เขาก็พาไปรอกระเป๋า แล้วก็มือนึงเข็น อีกมือนึงลากกระเป๋าให้ด้วย โชคดีที่กระเป๋าเล็ก ขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ >_<...